อันยิ่งใหญ่และยาวนาน…” (ตอนที่ 3)
ตอน.. “เราเป็นพี่น้องกัน สายสัมพันธ์นั้นไม่มีวันคลาย”
“ตลาดนัด”เมื่อฉบับที่แล้ว ได้เล่าถึง พ่อสมศักดิ์และพ่อเท้งล้ง
หรือพ่อแทนลอน ซึ่งเป็นพ่อของผู้เขียนและคุณพิศาล ชวานุชิต
เฮียตือ พ่อเราทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันมาก ตอนนั้นพ่อแต่งงานแล้วก็ทำร้านทองกับแม่ ซึ่งเป็นลูกสาวของตระกูลตั้ง ส่วนพ่อเท้งล้ง ก็มีร้านถ่ายรูปของตน และยังรักษาความเป็นโสดไว้อย่างเหนียวแน่น
เป็นหนุ่มเนื้อหอม ให้สาวๆ ตอมอยู่ไม่รู้วาย
แต่เมื่อวันหนึ่งพ่อแม่สังเกตเห็นว่าเพื่อน ดูซูบซีดอิดโรยลงทุกวัน ก็ได้ไต่ถามกัน ท่านก็เล่าว่ามีผีผู้หญิงสาวคนหนึ่ง มาออดอ้อน พลอดพร่ำให้รักกันทุกคืน พ่อเท้งล้ง เป็นคนกลัวผี ก็เลยขลาดกลัวที่จะเข้านอนยามค่ำคืน ซึ่งเป็นที่ขบขันของพ่อเราเพราะท่านไม่กลัวผีเลย แถมท้าให้มาหาด้วยซ้ำ บางทีลองไปนอนที่เตียงเพื่อน เพราะอยากเห็น แต่เจ้าหล่อนก็ไม่ยอมมาหาซะงั้น…อิอิ
จนวันหนึ่งพ่อเท้งล้ง บอกว่าไม่ไหวแล้ว จำจะต้องย้ายหนีแม่ผีสาวไปจากที่นี่เสียให้พ้นๆ
จึงคิดการกัน ให้พ่อเราเซ้งร้านถ่ายรูปนั้นไว้ เพราะช่วงนั้นกิจการ ร้านทองก็เปิดกันเยอะแยะมาก
ใครจะมีเงินมาซื้อทองกันได้ทุกวัน สู้มาเปิดร้านถ่ายรูปจะดีกว่า
พ่อและแม่เราก็เห็นดีเห็นงาม เลยรับ เซ้งร้านไว้ พ่อเช่าตึกขยายเป็น 2 คูหา กว้างใหญ่
มีโถงใหญ่ชั้นบนเรียกว่าเล่าเต๊งเป็นห้องนอนของครอบครัว
ด้านหน้าบ้าน เปิดเป็นที่รับแขก รับงานถ่ายรูป ใส่กรอบ ทำพระ หล่อพระ ขายยาแผนโบราณ พื้นที่ถัดมา แม่ใช้เป็นร้านเสริมสวย
ส่วนตรงกลางบ้านแสงแดดส่องได้ ก็ขุดเป็น บ่อน้ำเรียงล้อมปูนเป็นวงๆ ใหญ่และลึกมากมีน้ำใสสะอาด แทบเต็มบ่อ
ไว้ใช้สอย มีหนุ่ม ๆ สาว ๆ ญาติกันบ้าง คนที่มาขอเรียน มาฝึกถ่ายรูปบ้าง มาหัดมวยบ้าง ตักน้ำไปใส่ในตุ่มดิน โอ่งมังกร ประมาณ 30 กว่าตุ่มเรียงรายไปตลอดความยาวของบ้าน
ซึ่งตรงบริเวณนี้ พ่อสร้างห้องโถงโปร่งๆ ไว้ที่ชั้นสอง เอาไว้เป็นห้องถ่ายรูป ห้องแต่งตัว ห้องมืดเก็บฟิล์ม และห้องพัก สำหรับ หนุ่ม ๆ ที่มาอาศัยเรียนงาน หรือญาติๆที่มาพักพิง
ส่วนบริเวณหลังบ้านจึงจะเป็นสถานที่ซ้อมมวย เพราะเปิดเป็นค่ายมวย มีลานกว้างมียุ้งถ่านใหญ่ มีถ่านหุงข้าวเต็มตลอด เพราะที่บ้านเรามีรถบรรทุกถ่านจากในดง มาขายผู้ที่สั่งจองไว้ด้วย และมีโคกดินกว้างใหญ่เป็นสวนดอกมะลิ โป๊ยเซียน ซ่อนกลิ่น และที่เลี้ยงไก่เล็กฮอร์นบ้าง นกยูงบ้าง ของแม่
หลังบ้านสุดไปจริง ๆ ก็จะเป็นบึงน้ำเล็ก ๆ ซึ่งมองไปแล้วจะเห็นซ้ายมือจะเป็นหลังตลาด ตรงข้ามสระก็เป็นทางไปวัดไปสู่วัดสิงห์
ส่วนพ่อเท้งล้งก็ได้จากบ้าน ที่อำเภอวัดสิงห์มานับแต่นั้นเพื่อนรักทั้งสองก็ยังรำลึกถึงกันอยู่เสมอ ผู้เขียนเอง เมื่อได้มาบรรจุที่วิทยาลัยครูเพชรบุรี ก็มาติดตามจนเจอพ่อเท้งล้ง
ซึ่งเป็นเพื่อนรักของพ่อเราจนได้ เมื่อตอนที่เราไปตามหาท่านกำลังรับประทานอาหารกันอยู่ทั้งครอบครัว
เมื่อเราไปแนะนำตัว ว่าเป็นลูกของพ่อสมศักดิ์ พ่อเท้งล้งและภรรยาก็ดีใจมากมาย ท่านยิ้มแย้มหัวร่อร่าอย่างมีความสุข เมื่อเราแซวว่า พ่อหว่านเสน่ห์ จนผีก็ตามมารัก
เมื่อเล่าให้พ่อฟัง ว่าไปกราบเพื่อนพ่อแล้ว รู้สึกได้ถึงความสุขที่พ่อทั้งสองผูกพันรักใคร่กันอย่างแน่นแฟ้น เปี่ยมไปด้วยสายใยสัมพันธ์
พ่อเท้งล้งก็ได้มาตั้งหลักปักฐานที่เมืองเพชร ชื่อร้านถ่ายรูป อรุณศิลป์ ส่วนบ้านเรา ก็ใช้ชื่อแม่ตั้งชื่อว่า ยินดีศิลป์
พ่อแม่เราก็มีลูก 7 คน ผู้ชายคนเดียว ส่วนพ่อเท้งล้งมีลูก 9 คน เป็นผู้ชาย 5 คน
คงต้องจบเรื่องราวประทับใจของเพื่อนรัก 2 คน ที่ลูกอย่างเราจดจำไว้ไม่รู้ลืมไว้แต่เพียงแค่นี้
ถ้ามีโอกาสเราก็มักไปแวะเวียน ไปเยี่ยมเยียนทักทายกับลูก ๆของพ่อเท้งล้งมิขาด เพราะในใจนั้น คิดเสมอว่า
“เราเป็นพี่น้องกัน สายสัมพันธ์นั้นไม่มีวันคลาย”
